Όποιον και να ρωτήσετε, θα σας πει ότι δεν είμαι και πολύ καλός άνθρωπος. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη. Πάντα συμπαθούσα τους παλιάνθρωπους, τους παράνομους και τα ρεμάλια.
Δεν τα γουστάρω εκείνα τα καλοξυρισμένα αγοράκια, με τη γραβάτα και την καλή δουλειά.
Μου αρέσουν οι απελπισμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι με τα σπασμένα δόντια, τα σπασμένα μυαλά και τους σπασμένους τρόπους. Αυτοί μ’ ενδιαφέρουν. Είναι γεμάτοι εκπλήξεις και εκρήξεις.
Όσο για τις γυναίκες, μ’αρέσουν ‘κείνες οι πρόστυχες που μεθάνε και βρίζουν, ‘κείνες οι πρόστυχες με τις πεσμένες κάλτσες και με τα μούτρα τους πασαλειμμένα με μπογιές.
Για μένα οι έκφυλοι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τους αγίους. Οι αλήτες με ξεκουράζουν, γιατί και γω αλήτης είμαι. Δε γουστάρω τους νόμους, τη θρησκεία, την ηθική και τους κανόνες. Δε γουστάρω να με φορμάρει η κοινωνία στα μέτρα της.
Charles Bukowski - Ιστορίες μιας θαμμένης ζωής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Add your comment...