Δύο μέρη σιωπή, ένα μέρος λέξεις

Η μπαλάντα του σπέρματος

Εκείνο το βράδυ
Μετέφερα με επιμέλεια τους νεκρούς
Στο διπλανό δωμάτιο
Τίναξα προσεκτικά τα σεντόνια
Για να βρω το ανταλλακτικό σου
Και αφού έκλεισα καλά
Όλες τις τρύπες που έπρεπε
Με τον Ντε Σαντ υπό μάλης
Παραδόθηκα στην αυπνία της κάβλας σου

Τη στιγμή ακριβώς
Που ένα παράνομο δάκρυ
Εκεί στα απόνερα

Έπαιζε πιάνο στο δέρμα σου



Στις γειτονιές των μηρών σου

Νυχτώνει
Όπως μπορεί
Στις γειτονιές των μηρών σου
Που χορταριάζουν

Κάθε που λείπω
Κάθε που ενηλικιώνεται
Η απουσία μου μέσα τους

Εκεί
Που πάντα βρισκόταν
Τιμωρία η θάλασσα

Νυχτώνει
Αφού δεν μπορεί

Καμιά μέρα

Να αντέξει

Τα τόσα αήττητα
Πυροτεχνήματά σου


Σταύρος Σταυρόπουλος - Δύο μέρη σιωπή, ένα μέρος λέξεις